De rush die een intervaltraining geeft

Oké, je zit dan misschien nu wel achter je laptop of met je telefoon in de hand. En waarschijnlijk heb je geen eens hardloopschoenen aan. Maar toch. Laat mij je meenemen tijdens een intervaltraining.  Maar een klein stukje. Ervaar de rush die het geeft, die je steeds weer naar meer laat verlangen. Die rush die hardlopen zo verslavend maakt.

Je voet glipt in je favoriete hardloopschoen. Je trekt je veters strak en legt ze in de knoop. Nog een laatste keer trek je aan de pijpen van je lange tight zodat hij lekker strak over je hogere sokken valt. Geen wind die daar doorheen raast. Je staat op van de bank, rekt je uit en voelt de zachte demping in je schoenen. Stap voor stap verplaats je je richting de voordeur. Sleutels, mobiel, pasje, oordopjes. Check. Je laat de voordeur achter je in het slot vallen. Met je horloge op standje ‘GPS zoeken’ begin je aan een korte warming-up. Ondertussen kijk je schichtig om je heen of er al buren voor het raam staan te fronsen. Nog niet.

Je wilt net aan een huppelpasje beginnen wanneer de fijne *pieep* klinkt vanaf je pols. Ready to Run. Je drukt met een grijns op start en weg ben je. Met de muziek in je oren lijk  je je in een totaal andere wereld te banen. Fietsers die voorbij komen trappen op het ritme van jouw beat, je rent je eigen verhaal. Creëert je eigen verhaal. En dwaalt langzaam alweer af op je oude gewoontes: reflecteren op het leven. Relaties, werk, studie, schema’s, agenda’s, niets ontkomt aan jouw grondige analyse. Het enige moment van de dag waarbij je even alleen maar met jezelf bezig hoeft te zijn. En zelfs wanneer je daar geen zin in hebt,  houd je het gewoon lekker bij  je ademhaling en pasritme. Het hoeft allemaal niet zo ingewikkeld. Echt niet. Zolang je maar geniet.

Aan je vingers voel je dat het nog wat fris is, de duimgaten in je lange shirt zijn meer dan welkom. Op maat van de muziek begeef je je op je favoriete route. En hoezeer je jezelf ook hebt voorgenomen om nu eens anders te lopen, als vanzelf ga je de kant op die je meestal gaat. De bekende huizen langs de weg, het bruggetje over en de altijd blaffende hond achter het hek. Het voelt vertrouwd. Het voelt goed.

De melodieuze klanken uit je oordopjes vormen de oorzaak dat jij zo ontspannen je route loopt. Na dit nummer is het tijd om er even tegen aan te gaan, je op te zwepen aan het ritme van de beat, je te laten voelen waar je het allemaal voor doet.

Het relativeringsproces over je dagelijks leven is voorbij, de nieuwe track maakt aanstalten. Langzaam doemt de bass uit je oordopjes op. Je pasritme versneld, je hart begint sneller te kloppen en je ademhaling wordt dieper. Als vanzelf verhoog je je knie inzet, beweeg je je armen harder en strakker langs je lichaam en voel je dat de weg sneller aan je voorbij gaat. Zag je eerst nog de bekende huizen langs de kant, richt je nu je blik op oneindig.

De bass slaat in en als een bezetene begin je te rennen. Zweet sijpelt langs je voorhoofd en baant zich richting de grond. Je voeten maken minder lang contact, anticiperen gaat sneller dan normaal. Je hebt het idee dat je sneller gaat dan ooit tevoren, dat je benen meer energie hebben dan voorheen. De knop slaat om in je hoofd, het besef dringt tot je door, dit tempo, deze muziek, je houdt het niet lang meer vol. Terwijl gedachten als opgeven en stoppen je hoofd doorkruizen, werp je een blik op je horloge. Nog even. Nog heel even. Je weet dat je dit kunt. Je zet door, maar raakt het balans in je ademhaling kwijt, je benen beginnen te verzuren, de zwaarte van je pas slaat toe. Je hart raast als een bezetene, het zweet sijpelt nu in stroompjes langs je gezicht. Nog een blik op je horloge en je weet het. You made it.

Als een kind op een driewieler die van een berg afraast, laat je benen uitrollen, net zo lang tot je terug komt op je oude vertrouwde tempo. Je hartslag zakt langzaam weer terug, het bonken van je hart wordt minder intens, het zweet breekt los. Buiten adem zak je terug in je pas, raak je weer langer in contact met de grond. De huizen om je heen doemen weer op, je bent je weer bewust van waar je bent. Met een voldane grijns op je gezicht vorder jij je pas. Dit is nou de rush die een intervaltraining geeft.

Volg Girlontherun ook op Instagram, Facebook & Bloglovin!:)