2DAY'S POSTS DIARY

Terugblik: Hoe ben ik begonnen met hardlopen?

Geïnspireerd door Erica, die mij een mailtje stuurde over het beginnen met hardlopen, de hobbels die daarbij komen kijken en de vraag hoe mij dat toen ter tijd afging, is er een nieuw soort bericht ontstaan: ‘Terugblik’. Want als ik alles in één keer  ga vertellen, dan ben je nog wel even aan het scrollen :) En om je dat te besparen deel ik het op. Benieuwd wat jullie van dit onderdeel vinden, beginnen we met een terugblik op het allereerste begin…

Ik denk dat ik van mijzelf kan zeggen dat ik het mazzeltje heb dat ik hardlopen altijd al leuk heb gevonden. Altijd? Ja, echt. Altijd. Nu verwacht je vast een steengoed voorbeeld. Nou die geef ik je! Als kleine uk van net 1 jaar, liep ik met veel te snelle stappen, armen in de lucht voor evenwicht en volle vaart op mijn doel af, met als gevolg dat ik meer dan eens vol onderuit ging, op de plavuizen grond, en daardoor weken rond liep met een mooie blauwe buil op mijn hoofd.  En dat klinkt zieliger dan het was hoor, ik heb het op beeld terug gezien. Met een beschamende glimlach keek ik naar mijzelf terug. Toen al een brokkenpiloot.

En dat tempootje zette zich door op de basisschool, waar ik de eigenschap ontwikkelde dat ik niet wou ‘onderdoen’ voor de jongens. En waarin kun je dat het beste waarmaken? Precies, in dat ene uurtje gym in de week. Mijn moment. Ik vond het heerlijk. (Nou heb ik wel tien verschillende sporten gedaan toen ik jong was en wist er vaak wel wat van te maken, maar hardlopen daar lag iets bij mij) Ik weet het dan ook nog als de dag van gisteren. Groep 8. Ons laatste jaar als klas bij elkaar. Één van de laatste gymlessen. Mijn laatste kans om dan eindelijk de langste en snelste jongen van de klas te verslaan.  De rivaliteit was groot tussen ons twee. Het was werkelijk een wedstrijdje. We gingen van start en met mijn korte pootjes rende ik hem eruit. Ik weet nog hoe trots ik toen was. En hoe boos hij was. (Wanneer we elkaar tegen komen is het een gekoesterde herinnering.)

En zo ging het verder, met sportdag werd ik de snelste en met de scholierenveldloop liep ik het hele stuk voorop. Om 100 meter voor de finish keihard ingehaald te worden door twee andere en als derde te eindigen. Ook toen lag het ‘verdelen van energie’ mij niet van nature in mijn aard. Gewoon gaan. En presteren. Kicken! Was mijn gedachtegang.

Op de middelbare begon de pubertijd en om daar niet teveel in af te dwalen, ik was een puber. Sporten beperkte zich tot school, wel nog een jaartje sportklas (!) en ik stond nog steeds vooraan met hardlopen. Maar die eerste, tweede of derde plek? Die kon ik allang al op mijn buik schrijven. Afijn, conditie maakte mij weinig uit en des te interessanter was het wekelijks uitgaan.

En toen kwam de magische leeftijd van 18 in de buurt. En dat werd voor mij het omkeerpunt. Niet dat ik dat toen besefte. Het begon met gewoon eens een stukje naast een vriend op de fiets meerennen. Als ik eraan terug denk was het misschien een paar honderd meter en ik liep op mijn normale gympen. Maar de kick die het gaf, die deed weer iets in mij opborrelen. Het was het moment dat er een zaadje werd geplant dat later behoorlijk zou gaan groeien. Maar dat zou nog wel even duren, want voorlopig zou hij nog niet zichtbaar zijn.

In een joggingbroek (ja, zo’n wijde grijze) en op mijn casual gympen ging ik weer de deur uit. Gewoon om een moment voor mijzelf te hebben. Misschien liep ik maar tien minuten. Maar het waren tien minuten. Schema’s? Deed ik niet aan. Opbouwen met wandelen en rennen? Nog nooit van gehoord. Waarschijnlijk had mijn verleden hier wel iets mee te maken, er zal vast wel iets van aanleg in zitten. Want ook ik weet nu dat dit niet standaard is om gewoon maar te rennen en ik weet ook dat je juist die interval en opbouw nodig hebt om sterker te worden. Maar het ging prima.

Langzaam kocht ik mijn eerste paar hardloopschoenen (gewoon bij de Perry, zonder enig idee wat ik überhaupt kocht en waar ik op moest letten) en ook mijn eerst tight kwam met de post van Nike binnen. Eén keer in de week lopen was mijn doel. En dat hield ik redelijk vol. Soms ook niet. De afstanden? 2-5 kilometer. Bere trots. Na een jaar schreef ik mij samen in met een vriendin voor een 10 kilometer. Ik weet dat ik die hele zomer niet had getraind en het een koude avond was. We liepen hem samen al kletsend uit, in 1 uur 1 minuut en 59 seconden. En dat is het échte begin geweest. Want ik voelde dat ik sneller kon. Ik wist nu dat ik verder kon.

En terwijl ik in alle stilte al talloze blogs bij hield, besloot ik nu een domeinnaam te kopen. Samen met een goede vriend bedacht ik een logo en nog geen maand later werd ‘girlontherun’ gelanceerd. Het moment dat mijn passie werd geboren. En vooral: zich ging ontwikkelen. Want of ik meteen elke week netjes liep? Echt niet. Of ik enig idee had wat ik deed? No way. Maar het begin was er. En regelmatig ging ik wel 1x in de week hardlopen. Vaak zonder zin, maar hoe meer weken er voorbij gingen, hoe meer zin ik erin kreeg. Het was geen kwestie meer van ‘moeten’, maar het werd een kwestie van ‘gaan’. En wat mij daar zo ontzettend bij heeft geholpen? Doelen stellen. Maar daar lees je volgende week meer over in de Terugblik.

 Weet jij nog wat jouw allereerste begin met hardlopen was?

Volg Girlontherun ook op InstagramFacebook & Bloglovin!:)

You Might Also Like

13 Comments

  • Reply
    gabriëlla
    5 november 2014 at 00:14

    Echt zo grappig om dit verhaal te lezen, totaal het tegenovergestelde van mij. Het enige dat wij gemeen hebben is dat ik ook in de sportklas zat, maar op dat moment ook nog steeds het hardlopen haatte! Mijn 1e echte leuke ervaring was met een bootcamp les van de sportschool, daar ging ik hoor.. op mijn casual nike’s, heerlijk! en nu precies 2 jaar geleden… op 5-11-2012 ging ik voor het eerst op pad met les 1 van rennen met evy. Heel toevallig dus dat ik nu je blog lees.
    Ik ga vanavond met het hardlopen een mooi feestje ervan maken om mijn 2 jarige ‘hardloopverjaardag’ te vieren. ” proost” en op nog vele km’s!

    • Reply
      Girlontherun
      5 november 2014 at 09:29

      Ah wat leuk om te lezen!! En super grappig dat je nu ook net zo hardloopgek bent :) Dan verschillen wij niet veel qua starten met het echte hardlopen :D

      Bij deze ook proost op jouw hardloopverjaardag en nog vele kilometers! :)

  • Reply
    Manon
    5 november 2014 at 06:40

    Wat leuk om te lezen zeg! Ik was vroeger juist totaal niet sportief, bij mij is het echt pas een jaar geleden begonnen toen ik besloten heb gezond te gaan leven. Met het hardlopen ben ik zelfs pas begin dit jaar begonnen. Maar nu zou ik niet meer zonder kunnen :)

    • Reply
      Girlontherun
      5 november 2014 at 09:37

      Ah, super leuk om te lezen. Waarom was je precies begonnen met hardlopen? Heerlijke sport he :)

  • Reply
    Cindy
    5 november 2014 at 12:16

    Grappig om te lezen. Ik haatte vroeger hardlopen en de shuttle run test en alles wat eigenlijk ook maar met inspanning te maken had. En nu ga ik over 2,5 week mijn eerste hardloopwedstrijd lopen!

    • Reply
      Girlontherun
      5 november 2014 at 21:12

      Super leuk dat je dan toch zo een omslag hebt gemaakt! Welke loop je? De zevenheuvelennacht? Succes alvast! :D

  • Reply
    Renate
    5 november 2014 at 15:17

    Ik schreef op mijn blog toevallig over hetzelfde gisteren! Ben begonnen met lopen omdat een collega er zo enthousiast over was. Met een andere collega deed ik eens in de week een Evy-lesje en ik ging twee keer per week alleen lopen.

    Dat ik ben blijven lopen is best een wonder, ik ben eigenlijk helemaal niet sportief. Nog steeds loop ik niet snel, maar ik voel me er wel goed bij en dat is het belangrijkste!

    • Reply
      Girlontherun
      5 november 2014 at 21:15

      Ah super toevallig!

      En daar sla je de spijker recht op zn kop hihi, je goed voelen bij de sport is het allerallerbelangrijkste! :) Keep up the good work!

  • Reply
    sander
    5 november 2014 at 16:59

    Leuk om te lezen Kirsten. Ik heb zelf eigenlijk geen idee meer hoe ik ooit begonnen ben. het is bij mij met ups en downs gegaan, dat weet ik wel. Vaak blessures, dus weer niet kunnen lopen, en daar ontzettend de pest over in hebben.
    Momenteel gaat het lekker, ben lekker aan het oefenen voor mijn allereerste hardloop”wedstrijd”. Ik hoop dat ik eind Maart zonder al te veel moeite 12km kan voltooien en een mooie tijd mag noteren. (ga jij daar ook lopen?)

    • Reply
      Girlontherun
      5 november 2014 at 21:19

      Ai, het eerste begin is altijd lastig! Maar fijn dat je er nu weer rust in hebt gevonden en het trainen lekker verloopt.

      Zeker dat ik er ook bij ben met de Runner’s World Zandvoort Circuit Run! Wel voor de 5km, dat is een beetje mijn favoriet geworden. De eerste keer daar liep ik ook de 12 km, heel mooi parcours! Wel pittig omdat er een stuk strand bij zit. Maar ontzettend gaaf.

      De twee jaren daarna heb ik de 5 gedaan en die kan ik nu een beetje snel lopen waardoor ik mij er weer voor heb ingeschreven!

      Succes & veel plezier met trainen!

      • Reply
        sander
        5 november 2014 at 23:54

        Vind het ook best spannend. Hoop dat ik tegen die tijd nog dit genoeg ben. Het is wel de allereerste. Het gaat mij ook niet om de tijd. Ik wil geen gewoon uitlopen. Punt. Ik heb mijn vriendin ook voor de 5k ingeschreven. Die loopt echt nog maar net. En dan ook nog met een hond ,dus ik ben benieuwd hoe die het hart doen .

  • Reply
    Sjoukje
    6 november 2014 at 00:24

    Heel leuk om te lezen. Ik ben ruim 2 jaar bezig met deze heerlijke sport. Ik ben zo blij dat ik dit “ontdekt” heb. En ben voorlopig nog lang niet van plan te stoppen. En je gaat als een speer, geniet er van!

  • Reply
    Jasmine
    6 november 2014 at 08:33

    Wat leuk om te lezen Kirsten!

  • Leave a Reply